Ik ken het als geen ander.
Niet alleen omdat ik het zie bij veel mensen die willen afvallen, maar ook omdat ik er zelf schuldig aan was.
Lees je m’n mails al langer, dan weet je dat ik in 2019 met een angststoornis te maken had.
Als je daar zelf ervaring mee hebt of iemand dichtbij je er mee te maken heeft, dan weet je wat voor impact het kan hebben.
Het leven wordt heel klein.
Leren lopen betekent vallen en opstaan. Als je vallen heel eng vindt, kun je er ook voor kiezen om nooit te lopen. Dan kun je tenslotte ook niet vallen.
Maar als je weigert te lopen, kun je ook niet ver komen.
Uiteindelijk heb je toch leren lopen. Het lukt nu, en je hoeft er niet meer over na te denken. Er valt dan ook niets meer te leren.
Maar fietsen, pfoe. Je moet er niet aan denken. Je kunt nog veel harder vallen dan als je loopt. En wat zullen mensen wel niet denken als ze je onderuit zien gaan.
Je bereik is klein en je mogelijkheden beperkt, omdat je alleen voor veilig durft te kiezen. Alles op loopafstand.
Met een angststoornis wil je liever kruipen dan lopen. Maar veel mensen durven nog altijd niet te fietsen.
Je blijft doen wat veilig voelt. Waarvan je zeker weet dat het niet mislukt.
Nou ja, niet mislukt… Waarvan je zeker weet wat de uitkomst is.
Dezelfde routines.
Haasten in de ochtend, rennen naar je werk, stress stress, naar huis en snel koken (of niet), kids naar bed, en de rest van de avond bijkomen op de bank.
Dezelfde gedachten.
Het is m’n eigen schuld dat ik zo ben aangekomen, ik moet het ook zelf oplossen.
Ik wil wel heel graag afvallen en ik weet wel wat ik moet doen, maar ik doe het niet.
Ooooh dat had ik niet moeten eten. Ach nu is de dag toch al verpest, laat maar zitten
En dus hetzelfde resultaat.
Je leert niets van veilig.
Ja, je leert dat je de dringen drastisch zal moeten veranderen als je wil dat je leven verandert.
En volgens mij is dat wel iets wat je probeert te bereiken.
Een gezonde relatie met eten, zonder alle twijfels over porties, gezond of ongezond, koolhydraten, te veel of te weinig.
Tevreden zijn met wat je in de spiegel ziet, niet omdat je “tevreden moet zijn zoals je bent”, maar omdat je actie hebt ondernomen en trots kunt zijn op wat je al bereikt hebt.
Met als logisch gevolg, een gezond gewicht. Zodat je niet meer ’s avonds ligt te piekeren en knarsen, “als ik zo doorga heb ik straks echt voor de rest van m’n leven een aandoening als diabetes”.
Falen, het heeft zo’n negatieve lading.
Maar ‘falen’ is pas falen, wanneer je erdoor opgeeft.
Een mislukt experiment als het uitproberen van een sport, manier van eten, of het proberen aan te pakken van eetbuien. Het is geen falen, het is de noodzakelijke stap richting de oplossing.
Maar durf jij nog te experimenteren? En durf je vervolgens ook volgende stappen te maken?
Als alles wat je doet lukt, dan is het tijd om de lat hoger te leggen.
Als je verlamt raakt van angst en niet eens begint, dan heb je de lat te hoog gelegd.
Wanneer je die perfecte balans VOOR JOU vindt tussen uitdagend en ongemakkelijk, en veilig en makkelijk – daar ontstaat iets moois.
Dan ontstaat er rust in je hoofd, omdat je eindelijk de dingen hebt veranderd in je eetpatroon die je zoveel stress gaven. (Te veel keuzes en een gebrek aan kaders en richtlijnen, is vaak de oorzaak. Daarom greep je zo graag naar diëten, die zijn daar lekker duidelijk in.)
Dan begint sport een deel uit te maken van je leven. Voor de een met plezier, voor de ander als middel om haar doel te bereiken. Beide is oké.
En daalt je gewicht als direct gevolg van je keuzes. En niet meer ’s ochtends op de weegschaal stappen met “Ik hoop maar dat er iets af is deze week! (Want anders geef ik nu gelijk op en smijt ik die kl*te weegschaal het raam uit)”
Vanaf dat punt ervaar je succes. Succes in wat je wil bereiken. En dan worden de volgende stappen ook zo eenvoudig. Meer doen van wat je al deed. De logische volgende stap nemen.
Maar eerst, eerst moet je bereid zijn om onderuit te gaan. Om van je fiets te vallen, hem weer op te pakken en het nóg een keer te proberen. Maar dan met net iets meer ervaring, zodat je niet dezelfde fout maakt.
Dus pak het sporten weer op, en kijk wat er misgaat áls je de motivatie weer verliest (vaak is het een stress of planning probleem)
Hou je voeding weer bij in een app, en kijk wat het doet met je trek, eetbuien en gewicht.
- Nog steeds eetbuien? Verhoog je calorieën en eiwitten
- Eetbuien onder controle maar je valt niet af? Verlaag je calorieën óf verhoog je beweging
Maar stop als-je-blieft met opgeven zodra het niet gelijk lukt. Schakel dan desnoods een coach in die je de spiegel voorhoudt en laat zien, hoe je jezelf voor de driehonderdste keer aan het saboteren bent. (Met erg veel plezier gedaan tijdens de gratis coachingsessies afgelopen week)
Ik ben heel benieuwd wat je van dit blog vond. Laat je het me weten?
Download m'n E-book: Drie gouden tips om blijvend af te vallen
De drie tips waarmee je de basis leert achter het succes van al m’n cliënten. Of je nu tien kilo wil afvallen om weer in je favoriete broek te passen, of de energie wil om achter je kinderen aan te rennen.